En toen kwam daar die dag in juli 2011. Een dag waarna alles nooit meer werd zoals het was. Op deze dag in juli werd ik getroffen door een herseninfarct. De eerste 2 jaren na mijn CVA stonden in het teken van revalideren. Vechten om datgene weer terug te krijgen wat ik was verloren. Tot het moment waarop de hamer van de harde realiteit toesloeg. Na 2 jaar kwam het besef dat ik deze strijd nooit zal kunnen winnen. De gedachte moest gaan toelaten dat het misschien nooit meer zal worden wat het was. Op 46 jarige leeftijd moest ik mezelf alsnog opnieuw leren kennen. Wie ben ik, wat kan ik en vooral waar wil ik naartoe.

Mijn hele leven droeg ik mijn lijfspreuk uit ‘Het maakt niet uit wat je overkomt het gaat erom wat jij ermee gaat doen’. Dan werd het ook wel eens tijd dat ik dit weer in de praktijk ging toepassen. Mijn zwakte werd mijn kracht. Er ontstond ruimte om te onderzoeken op welke wijze ik mijn ervaring en talenten kon gaan inzetten. Het besef groeide langzaam dat ik hier nog steeds over kon beschikken. Alleen de wijze waarop was veranderd.

Dit was voor mij het startschot om mijn eigen ervaringen te gaan inzetten voor anderen. Op welke wijze? Dat vind u inmiddels terug op deze website. Door mijn professionele achtergrond te combineren met mijn ervaringsdeskundigheid ben ik in staat om het verschil te kunnen maken. Ruimte te maken voor herstel. Dit doe ik direct in cliëntcontacten maar ook indirect door samen te werken met organisatie die willen bijdragen aan meer herstelondersteunende zorg en de inzet van ervaringsdeskundigheid.